Medytacje szarodzienne: WIARA
Wydaje mi się, że człowiek albo rodzi się z pewną otwartością na wiarę, albo nabywa jej w którymś momencie swojego życia. Wtedy, gdy potrzebuje odwołać się do mocy silniejszej niż on sam. Człowiek decyduje się wierzyć, bo wiara wzbogaca jego życie, czyni je pełniejszym. Życie staje się prostsze, kiedy się wierzy. Komplikuje się, gdy się wierze zaprzecza. W każdym razie wybrałem wiarę. Stephen King
*** My, jak pochodnie jedna od drugiej ogień niosą w stos wiary niezłomnej że wszystko minie Przejdzie jak zła noc Jak pochodnie Ogień rozpali światło Wstanie świt Wiary nie zabije nikt Paweł Kukiz
***
Wiara. Czym ona jest? Dlaczego tyle sporów istnieje wokół tego słowa? Co sprawia, że możemy powiedzieć: wierzę…? Dlaczego w ogóle możemy w cokolwiek uwierzyć? Że słońce to gazowa kula oddalona miliony kilometrów stąd? Że istnieją czarne dziury hen gdzieś w kosmosie? Że mamy serce? Lub, że czasem trzeba w domu posiedzieć, żeby wirus nas nie dopadł… Dlaczego wierzymy w to wszystko, mimo że nigdy nie byliśmy na słońcu, nie widzieliśmy na własne oczy czarnej dziury, czy własnego serca? Dlaczego uwierzyliśmy, że trzeba zostać w domu? Skąd wiara w ludzi? W nas samych? W to, o czym świadczą? Skąd wiara w to, że jutro nadejdzie wraz ze wschodem słońca? No i wiara w Boga. Ta najtrudniejsza pewność, bo bez dowodów tak namacalnych jak prawa astrofizyki, biologii czy medycyny… Trzeba wyruszyć w drogę, żeby dowiedzieć się, jak to jest z tą wiarą. Zaryzykować przyjaźń. Przeczytać książkę. Porozmawiać ze świadkami. Zostać wyśmianym. Doświadczyć opuszczenia. A z czasem też przebaczyć. No i odważyć się spotkać przy Źródle z Prawdą, która pozwoli wyznać: wierzę. To co? Idziemy?
*** I jeszcze piosenka „Wiara” zespołu IRA (https://youtu.be/9RJvtwlg5ms), na dobry początek dnia.
* * *
Autorki prac ze zdjęcia: hm. J. Łaba, rysunek: Zosia Łaba (7 lat)
Dzisiejszy tekst: hm. Jolanta Łaba